BADBOYS
------------------------------------------------------------------
Part1
นาสึนะ : โฮก～! เป็นไง อยากเห็นนี่กันใช่มั้ย ? นี่จังคนไม่ดีไง ～☆
มิตสึรุ : หวาย นี่จังคนไม่ดีล่ะ ♪
โทโมยะ : อะฮะฮะ นี่จังคนไม่ดี !
ฮาจิเมะ : นี่จังคนไม่ดี เติมชาให้นะครับ ♪
นาสึนะ : อืม ขอบคุณนะฮาจิเมะจิน….. เอ่อ ทุกคนชอบพอกันเหรอ ?
แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว ก็เหมือนกำลังทำอะไรโง่ ๆ อยู่ชัด ๆ เลยนี่ !?
ฮาจิเมะ : หวา อย่าดิ้นไปมาสิครับ ถ้าชาไปหกเลอะเสื้อจะลำบากเอานะครับ
ชุดนี้เป็นผลงานของรุ่นพี่คิริวสินะครับ ～
เป็นผลงานที่ประณีตมาก มองแล้วประทับใจมากครับ ♪
ชุดนี้เป็นผลงานของรุ่นพี่คิริวสินะครับ ～
เป็นผลงานที่ประณีตมาก มองแล้วประทับใจมากครับ ♪
นาสึนะ : อืม เป็นผลงานชิ้นเอกของคุโรจินล่ะ～ เป็นชุดของยูนิต “Knights Killers”
แต่ไม่จำเป็นต้องใส่อีกแล้วล่ะ เพราะงั้นถึงทำเลอะก็ไม่เป็นไรหรอก
เอ๊ะ ? จะว่าไป ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าฮาจิเมะจินรู้จักกับคุโรจินด้วย ?
ฮาจิเมะ : ใช่ครับ ♪ เพราะทำงานตัดชุดหรือไม่ก็ซักรีดที่เป็น “งานพาร์ทไทม์ของโรงเรียน” ด้วยกันบ่อยน่ะครับ
เมื่อตอนเทศกาลวันทานาบาตะ รุ่นพี่ก็เป็นคนช่วยแนะนำหลายอย่างเกี่ยวกับการตัดเย็บด้วยล่ะครับ ♪
นาสึนะ : งี้นี่เอง คุโรจิน ยังเอาใจใส่คนอื่นเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ……♪
มิตสึรุ : เดี๋ยวเถอะ ! นี่จังคนเดิมกลับมาแล้วนา เป็น “นี่จังคนไม่ดี” สิ ! เอ้า ทำหน้าให้มันน่ากลัวกว่าเน้ !
นาสึนะ : งื้อ～ รู้แล้วน่า เพราะงั้นอย่าเขย่าสิมิตสึรุจิน
ฉันน่ะเหนื่อยมากเลยนะ เพราะอุตส่ารีบไปเอาชุดนี่มาจากบ้าน
เพราะงั้นถ้าถูกเขย่าล่ะก็ อาจจะกลับไปเป็นนี่จังคนเดิมได้นะ ～?
เพราะมีหลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นด้วยล่ะนะ ตอนนี้เลยเหนื่อยสุดๆ เลย
จะว่าไป ทำไมสถานการณ์ถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ….
รู้สึกสับสนด้วยสิ ทำให้ใจเย็นลงแล้วค่อย ๆ นึกดีกว่า
เอ่อ เมื่อเช้า หลังจากมาถึงโรงเรียนแล้ว….. ก็ได้ยินว่ามิตสึรุจินบาดเจ็บสาหัส ตัวเราเลยรีบวิ่งไปห้องพยาบาลสินะ
เพราะงั้นถ้าถูกเขย่าล่ะก็ อาจจะกลับไปเป็นนี่จังคนเดิมได้นะ ～?
เพราะมีหลาย ๆ อย่างเกิดขึ้นด้วยล่ะนะ ตอนนี้เลยเหนื่อยสุดๆ เลย
จะว่าไป ทำไมสถานการณ์ถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ….
รู้สึกสับสนด้วยสิ ทำให้ใจเย็นลงแล้วค่อย ๆ นึกดีกว่า
เอ่อ เมื่อเช้า หลังจากมาถึงโรงเรียนแล้ว….. ก็ได้ยินว่ามิตสึรุจินบาดเจ็บสาหัส ตัวเราเลยรีบวิ่งไปห้องพยาบาลสินะ
ณ ห้องพยาบาล
นาสึนะ : มิตสึรุจินนนนนนนน ป…เป็นอะไยมากม้ายยยยยยย !?
อาจารย์คุนุกิ : เดี๋ยวเถอะนิโตะคุง ห้ามส่งเสียงดังในห้องพยาบาลนะครับ ยังไงก็มีเด็กคนอื่นๆ นอนอยู่นะ
นาสึนะ : อุ๊!? อ…อาจันคุนิวกิ!?
อาจารย์คุนุกิ : อาการพูดไม่ชัดของเธอนี่ยังไม่หายสินะ หรือว่าจะเป็นเรื่องปัญหาทางด้านจิตใจ….
ยังไงก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ พูด ซะนะ
นาสึนะ : ค…ครับ ! (สูดหายใจเข้าลึกๆ) เอ่อ อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์คุนุกิ !
อาจารย์คุนุกิ : ครับ อรุณสวัสดิ์ เธอนี่ เทียบกับเมื่อก่อน ตอนนี้ร่าเริงขึ้นมากเลยนะ
นาสึนะ : อา คือว่า…. ทำไมอาจารย์คุนุกิถึงมาอยู่ห้องพยาบาล ? อาจารย์ซากามิล่ะครับ ?
อาจารย์คุนุกิ : จิน----- เอ่อ อาจารย์ซากามิติดกิจธุระเลยมาไม่ได้น่ะครับ
ดูเหมือนจะไปออกรายการทีวี “ย้อนรอยไอดอลตอนพิเศษ” น่ะ
แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าไปออกทีวีด้วยสภาพในตอนนี้ แฟน ๆ ก็น่าจะผิดหวังซะมากกว่า
ก่อนหน้านั้นจินเคยพูดว่า “เห็นเด็ก ๆ แล้วเลือดสูบฉีดซะจริง ๆ” ฟังดูกระตือรือร้นจนแปลกใจเลยล่ะครับ
นาสึนะ : เห…… อาจารย์คุนุกิไม่ไปออกรายการนั้นด้วยเหรอครับ ?
อาจารย์คุนุกิ : ฮะฮะ ตั้งแต่ที่ผมไม่ได้ทำงานในฐานะไอดอลก็ไม่ได้ผ่านไปนานสักเท่าไหร่
เพราะงั้นก็คงไม่ได้ถึงกับขนาด หรอกมั้งครับ
เพราะงั้นก็คงไม่ได้ถึงกับขนาด หรอกมั้งครับ
จู่ ๆ จะให้โผล่ไปโดยที่ไม่ได้รับเชิญก็คงจะแปลกน่าดู
สำหรับอาจารย์ซากามิ เหมือนว่าจะถูกขอให้ไปออกโดยผู้กำกับที่เคยทำงานด้วยน่ะ
เพราะฉะนั้นก็เลยปฏิเสธไม่ได้เพราะยังติดหนี้บุญคุณอยู่
แต่ยังไงก็ตาม เขาไม่ได้ปรากฏตัวในฐานะของไอดอล แต่เป็นในฐานะอาจารย์.....คนธรรมดา
นั่นก็หมายความว่าจะไม่กระทบกับข้อกำหนดของงานปัจจุบัน
แต่ผมก็ค่อนข้างกังวลนะว่าพวกนั้นจะให้เขาทำอะไรบ้าง
แต่นี่ก็ผ่านมานานแล้วตั้งแต่ผมเห็นเขาบนทีวี เพราะงั้นก็เลยกำลังตั้งหน้าตั้งตารอดูอยู่ครับ
นาสึนะ : อืมผมเองก็อยากดูเหมือนกัน ก็ถ้าพูดถึงอาจารย์ซากามิ ก็ต้องนึกถึงไอดอลในตำนานนี่เนอะ
จะได้ร้องหรือเต้นรึเปล่าน้า แล้วรายการออกอากาศเมื่อไหร่เหรอครับ ?
อาจารย์คุนุกิ : นั่นสินะ เหมือนเจ้าตัวจะอายหรืออะไรสักอย่างนี่ล่ะเลยไม่ยอมบอกชื่อรายการน่ะครับ
เดี๋ยวจะลองค้นหาดู ถ้าเจอแล้วจะอัดไว้สักหน่อย
เดี๋ยวจะลองค้นหาดู ถ้าเจอแล้วจะอัดไว้สักหน่อย
ไว้หาเจอแล้ว คราวหลังจะส่งให้ดูนะครับ
นาสึนะ : ขอบคุณคร้าบ ～
เฮ้อ ทีวีเหรอ….. เมื่อก่อนก็ได้ออกบ่อยอยู่หรอก แต่เดี๋ยวนี้น้อยมากเลยนี่นะ ～
ถึงบางทีจะมีถ่าย CM กับอื่น ๆ ก็เถอะ แต่รายการทีวีนี่หายเงียบไปเลย
ถ้า ‘Ra*bits’ ได้งานใหญ่ ๆ บ้างก็คงจะดี
อาจารย์คุนุกิ : ข้อเสนออื่น ๆ ยังมีอยู่เยอะแยะ ถ้าสนใจก็ลองสืบค้นดูซะนะ
แต่คิดดี ๆ นะเรื่องช่วงจังหวะที่จะออกทีวี รอสมาชิกคนอื่น ๆ โตก่อนก็คงไม่สาย
นาสึนะ : ผมทราบครับ ต่อให้จะต้องเอาชีวิตผมเข้าแลก ผมก็จะดูแลเจ้าพวกนั้นให้เป็นคนที่ยอดเยี่ยมให้ได้เลย
อีกอย่าง เอ่อ ผมมัวแต่คุย คือผมได้ยินมาว่า มิตสึรุจินได้รับบาดเจ็บสาหัสเลยถูกพามาที่ห้องพยาบาลหรอครับ?
อาจารย์คุนุกิ : บาดเจ็บสาหัส? ไม่นะ แค่รอยขีดข่วนนิดหน่อยเท่านั้นแหละ
เพราะฉะนั้นต่อให้เป็นฉันก็ทำแผลให้ได้ คงได้ข่าวมาผิดสินะ?
นาสึนะ : อ๊ะ.. อื๋ออ...? เอ๊.. ได้ยินมาแค่ว่า ‘มิตสึรุจินได้รับบาดเจ็บ’ แต่คงกังวลเกินไปจนไม่ได้ถามให้แน่ใจ...
เฮ้อ โล่งอกไปที ตกลงก็คือบาดเจ็บเล็กน้อยสินะครับ
อาจารย์คุนุกิ : ครับ แค่พยายามจะหนีเพราะไม่อยากเจ็บตอนฆ่าเชื้อ ก็เลยทำแผลลำบากหน่อยแค่นั้นน่ะนะ
เขาคงดิ้นจนหมดแรง ตอนนี้เลยหลับอยู่บนเตียงน่ะ
นาสึนะ : เข้าใจแล้วครับ อะ จริงด้วย มิตสึรุจินหลับปุ๋ยเลย
มิตสึรุ : *Zzzz*…. ♪
นาสึนะ : อะฮะฮะ ปกติมักจะทำเสียงโหวกเหวกและวิ่งไปวิ่งมาตลอด
รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกันแฮะที่เห็นเขานอนเงียบ ๆ แบบนี้ เด็กดี เด็กดี ♪
----------------------------------------------------------------
เปิดโปรเจ็คต์แปลใหม่แล้วค่า เย้ !
หลังจากที่ห่างหายกันไปนานไปนานพอสมควร5555555555555
#แปะภาพในตำนานกันดองค่ะ
เพิ่งจะพ้นผ่านเวลางานอันสาหัสมาได้ เลยเเพิ่งมาตามอ่าน มิตจังน่ารักจังเลยแง
ตอบลบ